========================= ตรรกะที่น่าคิดของคุณลีลาวดี =======================

ผมอ่านดูแล้วรู้สึกว่ามันเป็นตรรกะที่เพี้ยนๆยังไงไม่รู้แฮะ...


ลีลาวดี   : เอาอย่างนี้ ถ้าสมมติว่า ถ้าลูกของคุณไปขโมยเงินมา เอาเงินมาให้พ่อ พ่อก็สร้างบ้านเรียบร้อยแล้ว
                  ปรากฎว่าเป็นบ้านแล้วนะ ค้นพบว่าลูกไปโกงเขามา ต้องทุบบ้านทิ้งไหมคะ

ลีลาวดี    : แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่า คนบริจาคให้วัดธรรมกายมีมากมายมหาศาล เราไม่มีทางรู้หรอกว่าลูกศิษย์เราไปทำอะไรมาบ้าง?


2 ประโยคนี้รู้สึกว่ามันจะขัดๆกันเองพิกลนะครับ
ความเห็นส่วนตัว...ผมมองว่า มันค่อนข้างจะเพี้ยนไปหน่อย


ประโยคที่ 1 รู้ว่าลูกไปโกงเค้ามา ต้องทุบบ้านทิ้งไหม ?

คำตอบคือ  ผมไม่ทุบครับ  (คิดเหมือนคุณวิทเยนทร์) เพราะบ้าน  ไม่ได้ถูกขโมยมา  แต่เงินที่นำมาสร้างบ้านซิครับ
เป็นเงิน ที่รู้ว่าลูกขโมยมา ต้องหาเงินไปคืนเขา  และเมื่อคืนเงินแล้ว  ลูกผมคนที่ขโมยมา มันก็ต้องมีความผิดเข้าคุกไป
ไม่ใช่คืนแล้วจบ  เพราะความผิดฐานขโมยเงิน ยังมีอยู่

ประโยคที่ 2 เราไม่มีทางรู้ว่าลูกศิษย์เราไปทำอะไรมาบ้าง !

ประโยคที่ 1 บอกว่ารู้ แล้วทำไม ประโยคที่ 2 ถึงบอกว่าไม่รู้ ?

แม้ว่ามันจะเป็นการยกตัวอย่างมาเปรียบเทียบก็เถอะ

ขนาดตัวอย่างที่ยกมาเทียบเคียง ยังไม่เข้ากัน
แล้วปัญหาอื่นๆอีกมากมาย มันมิลื่นไหลเรื่อยเปื่อยไปหรือครับ